Aleksander Rak
Dołączył: 27 Sie 2013
Posty: 326
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
 Wysłany: Czw 0:20, 20 Lut 2014 Temat postu: Program Konserwatywnej Partii Reform |
|
|
| Cytat: |
PROGRAM KONSERWATYWNEJ PARTII REFORM
PROGRAM USTROJOWO – SAMORZĄDOWY
Polska obywatelska
Rzeczpospolita Obywatelska to projekt, którego celem jest odzyskanie przez Polaków wpływu na otaczającą ich rzeczywistość społeczną: dzielnicę, miasto, gminę. Obywatele mają prawo wiedzieć, jak zapadają decyzje, także na szczeblu samorządowym, jakimi motywami kieruje się władza. "Obywatele decydują" - to hasło, które w rocznicę wyborów czerwcowych 1989 roku powinno jednoczyć zwolenników zmiany w państwie. Wracamy do tego, o czym mówili po 1989 roku ci politycy, którzy opowiadali się za zmianami - często jednak nie dotrzymywali słowa.
PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ BUDUJĄCYCH
SPOŁECZEŃSTWO OBYWATELSKIE:
1. Chcemy stworzyć możliwość przeprowadzania referendum lokalnego i regionalnego oraz referendum ogólnokrajowych przy każdych wyborach. Zmniejszy to koszty ich organizacji i zagwarantuje lepszą frekwencję.
2. Proponujemy zmiany prawne uniemożliwiające powstawanie lokalnych systemów nomenklatury partyjnej i gwarantujące, że poglądy polityczne lub przynależność partyjna nie będą mogły być kryterium otrzymania lub utraty pracy. Powinno powstać prawo, które w wypadku udowodnienia nepotyzmu i korupcji, dotkliwie karze finansowo partię, do której należy lub, z rekomendacji której, osoba dopuszczająca się tego typu praktyk uzyskała zatrudnienie.
3. Zaproponujemy zasadę alfabetycznego układu nazwisk na listach do głosowania partii politycznych we wszystkich wyborach. Zagwarantujemy kandydatom prawo, by oprócz afiliacji partyjnej mogli podać krótką informację o sobie np., że sąpopierani przez organizację społeczną, to z czasem będzie sprzyjaćeliminacji wyłącznie aparatczyków.
4. Konieczne jest wprowadzenie jednomandatowych okręgów w wyborach do samorządu- nie "znaczek partii", a konkretne działania na rzecz społeczności lokalnej, powinny decydować o mandacie samorządowym.
5. Jesteśmy za wprowadzeniem bezpośrednich wyborów starosty, któremu jako odpowiedzialnemu za porządek, podlegałyby struktury lokalnej policji i straży pożarnej. Tylko taka zmiana uzasadnia dalsze istnienie powiatu i da staroście, oparte na realnej odpowiedzialności za decyzje, poczucie więzi z własnąspołecznością, będzie sprzyjało budowie relacji lokalnych i poczuciu bezpieczeństwa obywateli.
6. Opowiadamy się za bezpośrednimi wyborami marszałków województw. Przy rozszerzonych kompetencjach samorządów wojewódzkich (na przykład kosztem administracji rządowej), ich szefowie muszą byd prawdziwymi liderami regionalnymi, kontrolowanymi przez społeczeństwo i przed nim tylko odpowiadającymi.
7. Konieczny jest obowiązek elektronicznej rejestracji głosów radnych we wszystkich głosowaniach na wszystkich szczeblach samorządu i publikowania ich w sieci. Obecnie po kilku latach nie można sprawdzić, jak kto głosował. Uniemożliwia to potem obywatelom rozliczanie radnych z błędnie podjętych decyzji czy z popierania wadliwych rozwiązań finansowych.
8. Jesteśmy za wprowadzeniem ustawowego zakazu nakładania na samorządy nowych obciążeń finansowych bez zgody wyrażonej przez Sejm większością 3/5 głosów. Takie rozwiązanie ograniczyłoby możliwość przerzucania przez rząd obciążeń finansowych na struktury samorządu w sytuacji kłopotów z zarządzaniem finansami państwa.
9. Konieczne jest wprowadzenie ustaw aglomeracyjnych - powinny być one jak najszybciej wprowadzone. Obietnice składane w tym zakresie przez rząd nie zostały dotrzymane. Powinno ich powstać co najmniej kilka, dla każdej z poszczególnych aglomeracji. Powinien powstać program wspierania byłych miast wojewódzkich - te 33 miasta mają wielkie znaczenie subregionalne i kulturotwórcze, mają prawo być dumne ze swojej historii, ale także współczesności. Mogą się one pochwalićtwórczymi elitami i odpowiednią infrastrukturą do ogrywania ważnej pomocniczej roli wobec wielkich centrów wojewódzkich. W miastach tych muszą byd teatry, filharmonie, uczelnie wyższe, ważne urzędy. Na ich rozwój powinno wpływać przekazanie częściśrodków oraz kompetencji ze strony województw.
10. Jesteśmy za utrzymaniem i odpolitycznieniem mediów publicznych oraz za jak najbardziej dynamicznym rozwojem pluralistycznych mediów komercyjnych. Postulujemy także zniesienie art. 135 i 212 kodeksu karnego, jako nieprzystających do warunków wolnej demokracji i swobodnej debaty publicznej.
11. Sprawne funkcjonowanie państwa wymaga dzisiaj usprawnienia władzy wykonawczej i ostateczne rozstrzygnięcie dwoistości egzekutywy -albo rezygnujemy z bezpośrednich wyborów prezydenckich (i wtedy ograniczamy kompetencje głowy państwa) albo je utrzymujemy, ale wtedy poszerzamy zakres kompetencji prezydenta i wprowadzamy system semiprezydencki. Sprawa ta winna być rozstrzygnięta w referendum.
12. Chcemy ograniczenia liczby posłów do 230 - realizujemy postulat PO, którego partia ta nie spełniła. Zaoszczędzone w ten sposób środki powinny być przeznaczone na wzmocnienie eksperckiego zaplecza pracy posłów. Przyczyni się to zarówno do wzmocnienia autorytetu poszczególnego posła, jak i do usprawnienia jego pracy, by nie byłon jedynie maszynką do głosowania, ale prawdziwym reprezentantem narodu.
13. Nowy Senat, jako izba samorządowa oraz izba refleksji - wybór dokonywany byłby przez sejmiki wojewódzkie, spośród osób o wysokich kwalifikacjach zawodowych i naukowych oraz dużym doświadczeniu samorządowym. Drugą grupę senatorów stanowiliby byli prezydenci i byli premierzy. Ostatnią grupę stanowiłoby trzech profesorów wybranych przez Konferencję Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Liczba senatorów wybieranych przez sejmiki byłaby zależna od liczb mieszkańców danego województwa (na przykład z woj. opolskiego 1, z woj. śląskiego 4-5 itd.), co dawałoby liczbę około 40 senatorów.
14. Powinno nastąpić znaczące zwiększenie zadań zlecanych przez państwo i samorządy organizacjom pozarządowym. Trzeba pamiętać, iżorganizacje te, opierające się w dużej mierze na społecznej pracy wolontariuszy, mogą sprawniej i taniej realizować zadania np. z zakresu pomocy społecznej, kultury, wychowania itp. Ponadto, organizacje pozarządowe, niezależnie od wielkości przychodów, musząw obecnej sytuacji prawnej prowadzić pełną księgowość. Opowiadamy się również za rozwiązaniami, które zwiększą rolę organizacji pozarządowych w mediach publicznych.
15. Będziemy wspierali samoorganizację społeczną w obszarach tzw. kapitału społecznego (kultura, edukacja itp.) w tym m.in. deklarujemy wsparcie dla powstawania branżowych instytutów na wzór PISF oraz Instytutu Dziedzictwa Narodowego i Instytutu Edukacji Kulturowej.
16. Popieramy, pod warunkiem wprowadzenia odpowiednich korekt, projekt ustawy o partyjnych think-tankach, a jeśli partie go odrzuca złożymy swój, który w systematyczny sposób wesprze polskie niezależne ośrodki badawcze i opiniotwórcze.
PROGRAM GOSPODARCZY
CZAS GOSPODARKI
Ugrupowanie Konserwatywna Partia Reform powstało z głębokiego przekonania jego założycieli, że Polacy zasługują na lepszą jakość polityki, przede wszystkim w zakresie gospodarki. Jesteśmy, podobnie jak większośćspołeczeństwa, zniechęceni i rozczarowani stylem uprawiania polityki, brakiem odpowiedzialności za słowa i językiem nienawiści w przepychankach prowadzonych między głównymi antagonistami sceny politycznej. Irytuje nas, że waśnie i spory, które między sobątoczą mają niewiele wspólnego z codziennymi problemami Polaków i nie posuwają spraw społecznych i gospodarczych kraju do przodu. PJN chce wyrwać polską politykę z tego zaklętego kręgu wzajemnych pretensji i oskarżeń. Chcemy być alternatywą dla dzisiejszego układu politycznego. Chcemy merytorycznego dyskursu o stanie państwa.
DIAGNOZA
Większość polityków oderwało się od rzeczywistości, liczy się zdobycie lub utrzymanie władzy, dobre wrażenie, PR, słupki poparcia. Polityka zamieniła sięw jedną wielką manipulację uczuciami wyborców. Realne problemy obywateli przestały rządzących obchodzić, a ich rozwiązywanie stało się czymś politycznie ryzykownym. Jeżeli w ogóle są podejmowane jakieś działania, to wyłącznie na skutek wybuchających "pożarów": wały przeciwpowodziowe buduje się po powodzi, infrastruktura energetyczna przykuwa uwagę po masowych black-outach, a PKP staje się tematem debaty wówczas, gdy cała kolej staje sparaliżowana. Natomiast o systemie emerytalnym rząd przypomina sobie wtedy, gdy musi pieniędzmi przyszłych emerytów zasypać wyrwę w publicznych finansach. Polacy odwracają się od państwa i polityki. Mająpoczucie, że ich podatki są marnotrawione na niewyobrażalną skalę.Przyzwyczajeni do tego, że państwo i rządzący zepsują wszystko, za co się zabiorą, uważają struktury państwa za wrogie, pasożytnicze. Kto tylko może przestaje płacić podatki, ucieka w szarą strefę lub wyprowadza zyski i kapitał zagranicę. W ten sposób obywatele wycofują się z poczucia współodpowiedzialności za państwo, z poczucia uczestnictwa i wpływu na życie publiczne. Wyłączają się z przynależności do wspólnoty społeczeństwa i państwa.
Rządzący, wyczuwając powszechne zniechęcenie Polaków wobec polityków i polityki, nie próbują tego trendu zmieniać, nie wyciągają wniosków. Zamiast tego udają, że sami nie mają nic wspólnego z polityką.Rzeczywistość jednak istnieje. Istnieją realne problemy i wyzwania, z którymi Polacy mierzą się dziś i którym będą musieli stawić czoła w bliższej lub dalszej przyszłości. Tych problemów nie da sięrozwiązać chowając głowę w piasek, udając, że ich nie ma. Tęrzeczywistość opisują fatalne miejsca Polski w rankingach międzynarodowych organizacji i think-tanków. W 2006 roku Polska była na 54. miejscu w rankingu Banku Światowego krajów o regulacjach najbardziej sprzyjających prowadzeniu firmy. W 2010 roku spadliśmy na 70. miejsce. Tę rzeczywistość opisują równieżliczby, pokazujące fatalny i szybko pogarszający się stan finansów publicznych. Ponad 2/3 naszych podatków jest przeznaczane na wydatki sztywne, z których znaczna część jest po prostu wyrzucana w błoto.
Dziesiątki różnego rodzaju środowisk lobbujących i szantażujących polityków doprowadziło do tego, że co roku dziesiątki miliardów złotych sąmarnowane, rozdawane ludziom, którzy pomocy państwa wcale nie potrzebują. Podatki ludzi, którzy często z trudem wiążą koniec z końcem wydawane są na "pomoc" dla tych, którzy żyją w dostatku. Rząd przez ostatnie trzy lata dramatycznie zadłużał państwo głównie po to, aby w dalszym ciągu finansować najczęściej niepotrzebne przywileje. Będą za to płacić następne pokolenia - już dziś każde dziecko w Polsce ma do spłacenia dług przekraczający 20 tysięcy złotych!
Polacy w ciągu ostatnich 20 lat odczuli niewyobrażalny wzrost jakości życia związany ze wzrostem gospodarczym. Ten wzrost zawdzięczają głównie sobie, własnej przedsiębiorczości, kreatywności, zaradności. Za wzrostem zamożności Polaków nie poszła jednak poprawa stanu usług publicznych. Publiczna służba zdrowia, publiczna edukacja i szkoły wyższe są w tragicznym stanie i nic nie wskazuje na to, żeby ta sytuacja mogła się w najbliższym czasie zmienić. Poziom marnotrawstwa publicznych pieniędzy przeznaczanych na utrzymanie strukturalnie niewydolnej służby zdrowia i edukacji jest niewyobrażalny. Pozostawiony samemu sobie aparat urzędniczy przez ostatnie 20 lat powoli lecz konsekwentnie umacniał swoją pozycję. W urzędach zatrudnionych jest dziś blisko pół miliona osób -trzykrotnie więcej niż dwadzieścia lat temu. Pozycja biurokracji jest tym mocniejsza, że projekty aktów prawnych są zazwyczaj tworzone przez urzędników i dla urzędników. W większości nowych czy zmienianych aktów prawnych brany jest pod uwagę interes biurokracji, interesy i potrzeby obywateli i przedsiębiorców sąpowszechnie ignorowane. To dlatego załatwienie każdej sprawy urzędowej staje się biurokratycznym koszmarem, a sfrustrowany obywatel upewnia się w przekonaniu, że państwo jest mu strukturąfundamentalnie wrogą. Chaotyczne próby doprowadzenia do pozytywnej zmiany podejmowane przez polityków kończą się spektakularnymi porażkami - tak stało się ze słynnym "jednym okienkiem" przy zakładaniu działalności gospodarczej. Po wejściu w życie tego "usprawnienia" czas konieczny na przejście urzędniczej procedury wydłużył się kilkukrotnie.
PLAN DZIAŁAŃ
Szkód wyrządzonych przez dziesięciolecia nie da się naprawić z dnia na dzień. Tym bardziej trzeba zacząć jak najszybciej. Jesteśmy przekonani, że Polacy są narodem mądrym i chcą aby ich traktować uczciwie i sprawiedliwie. Polacy oczekują zmian, dla przyszłości swoich dzieci zaakceptują je - nawet jeśli będą wiedzieć, że zmiany będą wymagały od nich chwilowych wyrzeczeń. Zmiany muszą mieć jasno określony cel i być realne do przeprowadzenia w precyzyjnie określonym czasie. Nie możemy dłużej uciekać przed problemami, udawać, że ich nie ma. Trzeba im stawić czoła. My, politycy, proces naprawy państwa musimy zacząć od siebie i od podległego władzy politycznej aparatu urzędniczego. Nasz program opiera się na czterech kierunkach działań opartych na fundamentalnych dla nas wartościach -odpowiedzialności wobec wyborców, uczciwego traktowania Polaków oraz rzetelnej pracy dla dobra wspólnego.
1. Odpowiedzialnośćpolityków. Politycy muszą mieć świadomość, że są personalnie, osobiście odpowiedzialni przed Polakami za swoje czyny i zaniechania. Troska o zdobycie czy zachowanie władzy nie może przesłaniać poczucia obowiązku dbania o dobro wspólne - nawet jeśli podjęcie koniecznych działań musiałoby się wiązać ze spadkiem poparcia społecznego. Populizm rządzących musi się skończyć.
2. Służba publiczna. Urzędnicy i pracownicy wszystkich instytucji utrzymywanych z podatków Polaków muszą mieć świadomość swojej służebnej wobec obywateli roli. Potrzebna jest zmiana myślenia nie tylko wśród urzędników obsługujących na co dzień obywateli ale przede wszystkim w urzędach centralnych zajmujących się tworzeniem prawa. Pracownicy administracji powinni koncentrować się na poprawie jakości życia obywateli a nie na obronie swoich pozycji i przywilejów.
3. Uczciwość i sprawiedliwe gospodarowanie publicznymi pieniędzmi. Państwo powinno być uczciwe i efektywne, bronić przed marnotrawstwem każdej złotówki pochodzącej z podatków obywateli. Powinno być sprawiedliwe w nakładaniu ciężarów na obywateli, nie może uprzywilejowywać żadnych grup kosztem innych.
4. Rzetelność i profesjonalizm. Państwo powinno byd wygodne, pomocne i przyjazne, dostarczać obywatelom dobrej jakości usługi za rozsądną cenę.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ POLITYKÓW
STAN OBECNY
Jedynąodpowiedzialność jaką ponoszą dziś politycy to "odpowiedzialnośćpolityczna" czyli groźba utraty poparcia wyborców. Ostatnie lata pokazały niestety wyraźnie, że nawet kompletnie ignorując własny program wyborczy i wyborcze obietnice można utrzymać wysoki poziom poparcia społecznego odwołując się wyłącznie do emocji wyborców, strachu przed konkurencją polityczną. Brak poczucia odpowiedzialności za słowo i nadzieja na utrzymanie władzy wyłącznie przy pomocy manipulacji powoduje, że politycy koncentrująsię wyłącznie na nieczystej walce o władzę.
STAN DOCELOWY
Kiedy udziałowcy lub akcjonariusze prywatnego przedsiębiorstwa wybierają zarząd spodziewają się, że będzie on realizował założone cele. Wynagrodzenie członków zarządu zależy od stopnia realizacji wyznaczonych celów a w przypadku braku osiągnięć prezes nieodwołalnie traci stanowisko - niezależnie od podejmowanych działań PR-owych.
Tym bardziej politycy powinni być osobiście odpowiedzialni przed Polakami za swoje czyny i zaniechania. Odpowiedzialność ta musi być wymierna, konkretna, osobista, nie może ograniczać się do bliżej nieokreślonej "odpowiedzialności politycznej". Politycy powinni mieć świadomość konieczności realizacji założonych celów. Dlatego uważamy, że expose premiera po utworzeniu rządu powinno mieć moc wiążącą zarówno samego premiera jak i członków rządu. Powinno zawierać realne i mierzalne cele do osiągnięcia których rząd zobowiązuje się w określonym z góry czasie. Podobnie jak w prywatnym przedsiębiorstwie od realizacji założonych w expose celów powinna zależeć wysokość nagród otrzymywanych przez poszczególnych ministrów.
NASZE PROPOZYCJE
Expose powinno zawierać listę mierzalnych i określonych w czasie celów, do których wykonania premier oraz członkowie rządu zostają ustawowo zobowiązani przez Sejm.
Wysokość nagród otrzymywanych przez członków rządu będzie zależeć od stopnia realizacji celów określonych w expose.
Niewykonanie celów określonych w expose będzie pociągad odpowiedzialnośćpremiera oraz ministrów przed Trybunałem Stanu.
ADMINISTRACJA SŁUŻBĄ PUBLICZNĄ
STAN OBECNY
Pozostawiony bez nadzoru politycznego aparat biurokratyczny przez ostatnich 20 lat budował swoją pozycję i przywileje. Liczba urzędników zwiększyła się w tym czasie trzykrotnie, tworzone przez urzędników i dla urzędników ustawy osłabiały pozycję obywateli i przedsiębiorców. Urzędnicy nie ponoszą praktycznie żadnej odpowiedzialności za swoje działania i zaniechania. Szybkie i pozytywne załatwienie sprawy urzędowej w dalszym ciągu zależy w dużej mierze od dobrej woli urzędnika. Nawet ostatnia zmiana dotycząca odpowiedzialności osobistej urzędników za decyzje wydane z rażącym naruszeniem prawa w rzeczywistości niczego nie zmienia - takie sytuacje zdarzają siębardzo sporadycznie, w dodatku obywatel, który poniesie szkodę w wyniku wydania takiej decyzji jest w dalszym ciągu skazany nażmudne dochodzenie odszkodowania.
STAN DOCELOWY
Urzędy i urzędnicy osobiście muszą ponosić realną odpowiedzialność za swoje działania i zaniechania - odpowiedzialność służbową, od której zależeć będzie wysokość przyznawanych im nagród, możliwość awansu a w skrajnych przypadkach -również zwolnienie z pracy. Obywatele i przedsiębiorcy powinni odzyskać podmiotowość w kontaktach z biurokracją, ilośćobowiązków i ograniczeń administracyjnych powinna być zmniejszona do minimum. W wielu przypadkach administracja powinna przejąćobowiązki biurokratyczne, którymi przez lata byli obciążani obywatele i przedsiębiorcy.
NASZE PROPOZYCJE
Wprowadzimy powszechny system motywacyjny w administracji uzależniający wysokość wynagrodzeń urzędników od przydatności ich działań oraz ich pozytywnego wpływu na gospodarkę.
Uprościmy dochodzenie odszkodowań od urzędów za decyzje wydane z naruszeniem prawa.
Ilość koncesji i zezwoleń wymaganych dla prowadzenia działalności gospodarczej zostanie ograniczona do tych, które wynikają wprost z prawa UE.
Wprowadzimy zasadę 30 dni jako maksymalnego terminu na załatwienie jakiejkolwiek sprawy urzędowej. Brak decyzji w tym terminie będzie skutkował prawnym domniemaniem wydania decyzji pozytywnej. Urząd będzie miał trzydniowy termin (w sprawach szczególnie skomplikowanych siedmiodniowy) na jednorazowe wezwanie strony do uzupełnienia dokumentacji/wniosku. W przypadku braku wezwania strony przyjmuje się domniemanie, że złożony wniosek/dokumentacja jest wystarczająca do wydania decyzji/postanowienia.
Sądowe sprawy gospodarcze i administracyjne będą rozstrzygane w ciągu 90 dni. Po tym terminie Skarb Państwa będzie płacił stronie odszkodowanie za każdy dzień opóźnienia.
Egzekucja należności zostanie skrócona do 90 dni. W przypadku niewywiązania się z powyższego terminu Skarb Państwa będzie płacił odszkodowania za każdy dzień opóźnienia.
Małe i średnie firmy będą mogły rozliczyć swoje zobowiązania publiczne dokonując rocznie najwyżej 4 płatności i składając nie więcej niż 4 deklaracje. W przypadku dużych firm ilość rozliczeń będzie nie wyższa niż 12 rocznie.
Rozliczenie podatków większości osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będzie wykonywane przez urzędy skarbowe.
Wprowadzimy możliwość skutecznego zaskarżania przepisów do Trybunału Konstytucyjnego przez organizacje pracodawców.
Wprowadzimy ustawowy zakaz żądania przez instytucje publiczne od obywateli i przedsiębiorców zaświadczeń i/lub oświadczeń dotyczących danych lub informacji, które są w posiadaniu innych instytucji publicznych
UCZCIWOŚĆ I SPRAWIEDLIWE GOSPODAROWANIE PIENIĘDZMI PUBLICZNYMI
STAN OBECNY
Nierówny i niesprawiedliwy podział obciążeń publicznych powoduje powstawanie napięć społecznych. System podatkowy i ubezpieczeniowy roi się od dziur, daje nieskończone wręcz możliwości unikania opodatkowania lub obniżania wysokości obciążeń podatkowych dla dość przypadkowo wybranych grup społecznych. Z drugiej strony, dystrybucja środków publicznych, transfery socjalne są kompletnie nieprzemyślane, adresowane często w sposób absurdalny. Pozostający w rękach państwa olbrzymi majątek jest źle wykorzystywany, marnotrawiony. Administracja publiczna jest droga i mało efektywna. W rezultacie Polacy mają przekonanie, że ich podatki są marnotrawione na niewyobrażalną skalę. Majątek publiczny jest wykorzystywany nieefektywnie, pieniądze z prywatyzacji są po prostu przejadane, wyrzucane w błoto.
STAN DOCELOWY
Przede wszystkim natychmiast musi się skończyć niekontrolowane zadłużanie Polski, budżet Państwa powinien odzyskać równowagę. Za nieodpowiedzialnośćrządzących dziś polityków wysoką cenę będą płacić nasze dzieci. Obciążenia publiczne muszą być rozłożone sprawiedliwe, bez uprzywilejowania jednych grup społecznych kosztem innych, silniejszych. Każda złotówka z publicznej kasy musi być wydawana z głową, tak aby osiągać jak najlepsze rezultaty przy jak najniższych kosztach. Pieniądze pochodzące z prywatyzacji powinny byćprzeznaczane na inwestycje gwarantujące Polsce szybszy rozwój.
NASZE PROPOZYCJE
W systemie ubezpieczeń społecznych proponujemy następujące zmiany:
Wiek emerytalny kobiet i mężczyzn powinien być zrównany i docelowo podniesiony. Niski wiek emerytalny kobiet w połączeniu z dłuższym przeciętnieżyciem kobiet nie tylko generuje olbrzymie koszty dla budżetu, ale sprawia, że emerytury kobiet są o wiele niższe niż mężczyzn, w rezultacie więc ten "przywilej" powoduje finansową dyskryminacjękobiet.
Przywileje emerytalne mundurowych oraz górników nie znajdują naszym zdaniemżadnego uzasadnienia. Zarówno w przypadku służb mundurowych jak i górników dostępne są przecież możliwości zatrudnienia na różnych stanowiskach, niekoniecznie wymagających wysokiej sprawności fizycznej. Ewentualna możliwość przejścia na wcześniejszą emeryturępowinna wiązad się z koniecznością zapłaty wyższych składek ubezpieczeniowych.
Likwidacja przywilejów związanych z zasiłkami chorobowymi funkcjonariuszy iżołnierzy (z wyjątkiem uszczerbku na zdrowiu poniesionego podczas służby).
Objęcie najzamożniejszych rolników zasadami PIT oraz ZUS analogicznymi do tych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Uspójnienie wymiaru rent i emerytur
W SYSTEMIE PODATKOWYM PROPONUJEMY NASTĘPUJĄCE ZMIANY:
Po zrównoważeniu finansów publicznych i zmniejszeniu deficytu do poziomu poniżej 3% PKB powinna zostać wprowadzona liniowa stawka PIT w wysokości 19% z co najmniej dwukrotnie większą niż dziś kwotą wolną od podatku (powiązaną z minimum socjalnym). Ta zmiana dotyczyć będzie wszystkich dochodów i podatników - włącznie z prowadzącymi działalność gospodarczą i przychodami opodatkowanymi podatkiem ryczałtowym (np. podatek Belki).
W celu pozyskania dodatkowych środków budżetowych koniecznych dla uzyskania równowagi budżetowej uważamy, że konieczne jest wprowadzenie liniowej stawki VAT w wysokości 22% (wraz ze wprowadzeniem adekwatnych osłon socjalnych dla najuboższych). Po zrównoważeniu budżetu możliwe byłyby stopniowe obniżki VAT.
Likwidacja wszystkich ulg i przywilejów w PIT, w szczególności ulgi na Internet i wspólnego rozliczenia małżonków.
Modyfikacja ulgi na dzieci polegająca na znaczącym jej podniesieniu (co najmniej dwukrotnym) przy jednoczesnym ograniczeniu możliwości jej stosowania do trzeciego dziecka i kolejnych.
Podjęcie skutecznych działao przeciwdziałających szarej strefie oraz wyprowadzaniu zysków za granicę. Przeciwdziałanie szarej strefie polegad będzie m.in. na zwiększeniu roli bezgotówkowych form płatności w transakcjach pomiędzy przedsiębiorcami.
Nasze propozycje w zakresie pomocy społecznej oraz innych transferów socjalnych:
Zlikwidowany powinien zostad zwrot części VAT od zakupu materiałów budowlanych. Utrzymywanie tego dziwacznego mechanizmu kosztuje rocznie podatników około 1.5 mld złotych.
Likwidacja becikowego dla wszystkich przy jednoczesnym pozostawieniu becikowego wypłacanego z opieki społecznej.
Wprowadzenie kryterium dochodowego jako warunku skorzystania z jakiejkolwiek formy wsparcia przez państwo. Nasze propozycje w zakresie zwiększenia efektywności funkcjonowania administracji publicznej
Docelowo większość etatów pozamerytorycznych w administracji (nawet do 30%) zostanie zlikwidowanych. Zadania pozamerytoryczne będą realizowane przez Centrum Usług Wspólnych. CUW zajmować się będzie m.in. prowadzeniem księgowości, kadr. Podobna możliwość zostanie stworzona również dla samorządów lokalnych, tak aby mogła objąd również służbę zdrowa, edukację, przedszkola, etc.
Większość zakupów jednostek publicznych będzie realizowane przez Centrum Zakupów Wspólnych, które będzie profesjonalnie oceniać potrzeby zakupowe oraz negocjować najlepsze warunki finansowe. Z możliwości kupowania za pośrednictwem agencji będą miały również samorządy oraz instytucje i firmy podlegające ustawie o zamówieniach publicznych.
Obecnie w sektorze publicznym w Polsce (urzędach oraz firmach będących pod kontrolą de facto polityczną) jest zatrudnionych około 28% pracujących Polaków. Średnie zatrudnienie w sektorze publicznym w Unii Europejskiej jest niższe niż 20%, w niektórych krajach -takich jak Holandia czy Hiszpania - wynosi niewiele powyżej 10%. Będziemy dążyć do tego, aby stopniowo zatrudnienie w sektorze publicznym obniżyło się przynajmniej o jedną trzecią, do poziomu zbliżonego do średniej UE. Nasze propozycje w zakresie zwiększenia efektywności funkcjonowania niektórych usług publicznych
W Polsce tak zwane pensum nauczycielskie, czyli ilość godzin spędzanych przez nauczycieli należy do najniższych w Europie. Jednocześnie, jakośćpublicznej edukacji pozostawia wiele do życzenia. Uważamy, że pensum nauczycieli w Polsce powinno zostać znacząco zwiększone, jednocześnie zmniejszeniu powinna ulec ilośd nauczanych przedmiotów. System edukacji publicznej powinien zostać również w jak największym stopniu oparty na wolnych i otwartych zasobach.
W publicznej służbie zdrowia można byłoby osiągnąć znaczące oszczędności jedynie poprzez skuteczne wdrożenie Rejestru Usług Medycznych. Dzięki temu uniknięto by większości nadużyć i marnotrawstwa.
Jesteśmy przekonani, że większość usług publicznych może być świadczona obywatelom lepiej i taniej jeżeli będą realizowane w ramach Partnerstwa Publiczno-Prywatnego. W możliwie jak największym stopniu uprościmy procedury związane z zawieraniem i realizacjąumów PPP. Stworzymy również dostępną dla administracji publicznych bazę danych najlepszych praktyk w zakresie PPP - dzięki niej każda instytucja publiczna będzie mogła sprawnie i szybko przeprowadzićprocedurę zawarcia umowy PPP.
NASZE PROPOZYCJE W ZAKRESIE EFEKTYWNEGO GOSPODAROWANIA MAJĄTKIEM PUBLICZNYM
Wbrew temu co twierdzą niektórzy politycy, nadzór polityczny nad przedsiębiorstwami nie prowadzi do niczego innego poza marnotrawstwem na wielką skalę. Sprywatyzowane powinny zostaćwszystkie przedsiębiorstwa oraz grunty należące do Skarbu Państwa. Państwo powinno zachować częściową jedynie kontrolę strategicznąnad kilkoma spółkami będącymi właścicielami infrastruktury kluczowej dla bezpieczeństwa państwa. Zaliczamy do nich głównie spółki będące właścicielami infrastruktury takiej jak gazociągi, przesyłowa infrastruktura energetyczna, infrastruktura kolejowa. W przypadku konieczności świadczenia usług powszechnych (takich przejazdy kolejowe na nieopłacalnych trasach czy utrzymywanie niedochodowych placówek pocztowych) rolę misji publicznej będzie spełniał odpowiedni regulator wypłacając prywatnemu operatorowi odszkodowanie.
Pieniądze uzyskanie w wyniku prywatyzacji powinny w całości lub w znacznej większości zasilać Fundusz Rozwoju Polski, który będzie mógłby współfinansować jedynie działania w zakresie:
o inwestycji infrastrukturalnych,
o akumulacji kapitału niezbędnego do ustabilizowania kapitałowego systemu emerytalnego.
o Budowanie kapitału intelektualnego Polski, w szczególności poprzez inwestycje w naukę, badania i rozwój.
RZETELNOŚĆI PROFESJONALIZM USŁUG PUBLICZNYCH
STAN OBECNY
Działania państwa na rzecz wspierania rozwoju gospodarczego Polski są dalece niewystarczające. Przez wiele lat inwestycje w innowacyjność były zaniedbywane, olbrzymie kwoty przeznaczano za to na podtrzymywanie skrajnie nieefektywnych sektorów gospodarki takich jak przemysłciężki czy wydobycie węgla. Istniejące mechanizmy wsparcia małych iśrednich przedsiębiorstw funkcjonowały i funkcjonują wadliwie -dotacje czy ulgi dla nowopowstających przedsiębiorstw zależą często od arbitralnych decyzji urzędników nie mających pojęcia o funkcjonowaniu biznesu. Istotna częśd tych pieniędzy została zmarnowana. Skomplikowany jest również dostęp do informacji o możliwych mechanizmach wsparcia pochodzących ze środków Unii Europejskiej. Z tego powodu wiele firm nie korzysta z tych mechanizmów, a dostępne środki są dystrybuowane w sposób daleki od doskonałości.
STAN DOCELOWY
Wszelkie mechanizmy wsparcia finansowego biznesu powinny działad transparentnie i profesjonalnie. W szczególności, tam gdzie to tylko jest możliwe powinna byd minimalizowana rola uznaniowych decyzji urzędników o przyznaniu środków. Administracja powinna byd bardziej aktywna w promowaniu polskich przedsiębiorców. Dotyczy to w szczególności polskiej dyplomacji, której jednym z głównych celów powinno byd promowanie polskiego eksportu. Przedsiębiorcy powinni mied równy i prosty dostęp do informacji nt. możliwych mechanizmów wsparcia.
NASZE PROPOZYCJE
Jednym z najlepiej i najbardziej profesjonalnie funkcjonujących działańpublicznych ułatwiających małym i średnim firmom dostęp do kapitału jest Krajowy Fundusz Kapitałowy. Uważamy, że rola KFK powinna byd zwiększona. W szczególności, Otwarte Fundusze Emerytalne powinny mied możliwośd inwestowania części swoich aktywów bezpośrednio w KFK lub współtworzone przez KFK fundusze.
Dotacje dla nowopowstających firm przyznawane na podstawie uznaniowych decyzji urzędników zostaną zastąpione możliwością uzyskania przez nowe firmy darmowego lub taniego poręczenia lub gwarancji BGK na spłatędo 90% kredytu zaciąganego w bankach komercyjnych. W ten sposób wpływ decyzji urzędnika zostanie zminimalizowany, banki komercyjne będą podejmowad decyzje w oparciu o realność biznes planu przedsiębiorców.
Rozwój gospodarczy oparty jest w dużej mierze na eksporcie. Wynagrodzenia dyplomatów powinny być oparte między innymi na realizacji tych celów.
Przedsiębiorcy uzyskają dostęp do wszelkiej informacji dotyczącej możliwego do uzyskania wsparcia (zarówno krajowego jak i UE) poprzez jedną stronę internetową oraz sied centrów informacyjnych ulokowanych w największych miastach w Polsce.
Mieszkanie dla każdego
Według ostatnich badań CBOS - u 50% Polaków uważa, że głównym problemem polskich rodzin jest brak mieszkań, a jeszcze więcej, bo 70 % złą sytuację mieszkaniowąuznaje za główną przyczynę gwałtownego spadku urodzeń w Polsce. We wszystkich statystykach europejskich dotyczących mieszkalnictwa Polska zajmuje jedno z ostatnich, albo wręcz ostatnie, miejsce. Wszechstronne rozwiązanie problemów mieszkalnictwa wymaga interwencji państwa - kraje UE nadają im najwyższą rangę Narodowych Programów Mieszkaniowych. U nas obecna koalicja rządowa zrobiła wszystko, żeby nie dopuścić do powstania takiego Programu, blokując wzorowaną na UE inicjatywę Kongresu Budownictwa.
Polska Jest Najważniejsza" uznaje za niezbędne angażowanie się państwa w zaspakajanie potrzeb mieszkaniowych Polaków.
Szacuje się, że w Polsce brak ok. 1850 tyś mieszkań. Rząd w ostatnich latach nie wypracował żadnego nowego programu, który przyśpieszyłby budowę i dostępność mieszkań.Postanowił za to ograniczyć, a właściwie wygasić, jedyny dobrze funkcjonujący program mieszkaniowy ,,Rodzina na swoim", wdrażany od 2007r.
Mimo inicjatywy Sejmu nie udało sięrównież zapewnić możliwości uwłaszczenia mieszkańców TBS, bowiem ostatnio uchwalona ustawa zawiera taką wycenę mieszkań, która uniemożliwia najemcom ich wykup.
PJN za podstawowe cele w zakresie rozwoju budownictwa mieszkaniowego wyznacza sobie:
1. Zwiększenie dostępności mieszkańhipotecznych.
2. Wspieranie budownictwa komunalnego w oparciu o TBS, dla osób mających problemy z pracą lub uzyskaniem wiarygodności kredytowej.
3. Stworzenie instytucjonalnej pomocy państwa - Funduszu Poręczeń Mieszkaniowych BGK umożliwiającego zaciągniecie i spłatę kredytu na mieszkanie.
4. Uproszczenie prawa budowlanego i szybkie uchwalenie planów zagospodarowania pezstrzennego.
5.Ochronę istniejących domów i mieszkań przed skutkami klęsk żywiołowych.
6. Zmianę przepisów dotyczących najmu lokali, w celu zaangażowania prywatnego kapitału w budowęmieszkań na wynajem oraz uzależnianie wysokości czynszów komunalnych od dochodów i majątku najemcy.
Powyższe cele KPR zamierza realizować poprzez:
1. Kontynuację programu ,,Rodzina na swoim" w jego pierwotnej wersji, dającej możliwość zakupu mieszkań na rynku wtórnym bez ograniczeń wiekowych osób kupujących.
Opowiadamy się na możliwościązakupu mieszkań przez osoby samotnie wychowujące dzieci oraz prowadzące rodzinne domy dziecka. Jednocześnie opowiadamy się za ograniczeniem programu do tanich mieszkań, których cena nie powinna przekraczać 5 tyś. za mkw. Spowoduje to rozwój dzielnic peryferyjnych miast i wyeliminuje podnoszony do tej pory zarzut finansowania środkami budżetowymi głównie deweloperów. Takie kryteria powinny również wpłynąć na obniżenie średniej ceny mieszkań.
1.1 W ostatnio przyjętej ustawie o niektórych formach wspierania budownictwa mieszkaniowego, stwarzającej możliwość wykupu mieszkań przez najemców TBS należy wprowadzić zmiany dotyczące wyceny mieszkań. Obowiązująca wycena rynkowa powoduje, że wartość mieszkania wybudowanego dziesięć lat temu za kwotę np. 150 tyś zł. wzrasta trzykrotnie do kwoty 450 tyś,zł., co uniemożliwia jego wykup przez najemcę z powodu braku zdolności kredytowej.
Absurdem jest też to, że różnicępomiędzy tymi dwiema wartościami ma przejąć Fundusz Dopłat Banku Gospodarstwa Krajowego, który jedynie kredytował TBS, a nie byłorganizatorem ani wykonawcą danego projektu. Zdaniem PJN jest to nieuzasadniona próba sięgania po pieniądze inwestorów.
Mieszkania w TBS powinny byćsprzedawane za cenę pokrywającą wszystkie koszty inwestycji,łącznie z wartością gruntu, wszelkimi kosztami udzielonych kredytów i wsparcia BGK. Taki sposób kształtowania ceny umożliwi najemcom szybszy zakup własnego mieszkania. Odzyskane w ten sposób pieniądze powinny być reinwestowane w budowę kolejnych budynków w ramach TBS.TBS powinien mieć prawo do ustalenia bonifikaty przy sprzedaży mieszkań ,jeśli uzna ,że to przyśpieszy sprzedaż mieszkań. Bonifikata nie powinna przekraczać 20% wartości mieszkania.
2. Państwo zobowiązane jest do zapewnienia lokali socjalnych osobom bezdomnym, bezrobotnym i nieposiadającym stałych środków dochodu. Szacuje się, że potrzeby w tym zakresie dotyczą ok. 420 tysięcy Polaków. Każda gmina powinna realizować to zadanie poprzez organizacje pozarządowe typu Caritas czy Monar, wspierając je finansowo.
3. W ostatnich latach narasta problem zdolności do zaciągnięcia i spłaty kredytu mieszkaniowego wśród osób rozpoczynających pracę, bądź czasowo borykających się z jej znalezieniem.
PJN widzi potrzebę stworzenia rozwiązań systemowych pomagających uporać się z tym problemem. Dlatego za konieczne uważamy powołanie w ramach BGK Funduszu Poręczeń Mieszkaniowych. Fundusz udzielałby poręczeń do 50% wartości mieszkania osobom ubiegającym się o kredyt , a niemającym stałej umowy o pracę; absolwentom szkół wyższych, czy też innym osobom posiadającym przejściowe problemy ze zdolnościąkredytową.
4. Ważnym czynnikiem przyśpieszającym budownictwo mieszkaniowe jest proste prawo budowlane. Niestety w Polsce, mimo licznych deklaracji rządu, niewiele zmienia się w tym zakresie. Przeciętny proces inwestycyjny trwa ok. dwóch lat, przy czym samo uzgadnianie warunków zabudowy, pozwolenia na budowę i wydawanie decyzji ją umożliwiających sięga 12 miesięcy. Kazda przebudowa, nadbudowa, rozbudowa domu powinna wymagać jedynie zgłoszenia w urzędzie gminy, w obecnym stanie każdy, kto dokonywał remontu mieszkania jest przestępcąbudowlanym.
Uważamy, że należy w przeciągu dwóch lat uchwalić plany zagospodarowania przestrzennego we wszystkich gminach w Polsce. Po tym czasie należy ustawowo zagwarantować, że studia zagospodarowania przestrzennego stają sięplanami do czasu kiedy gminy uchwalą nowy plan. Plany powinny uwzględniać wszystkie elementy z zakresu planowania niezbędne dla rozpoczęcia budowy, w tym warunki podłączenia do mediów.
Gminy, które nie wykonają tego zadania nie powinny otrzymywać pomocy Państwa na rozwój budownictwa mieszkaniowego. Plan Zagospodarowania Przestrzennego powinien byćpodstawowym aktem regulującym zasady realizacji projektów budowlanych. Inwestor miałby jedynie obowiązek zgłoszenia wybudowanego w oparciu o plan obiektu do odbioru. Likwidacja zezwoleń na budowę dotyczyłaby również remontów i modernizacji obiektów budowlanych.
5. Państwo powinno mocniej zaangażować się w ochronę istniejącej substancji mieszkaniowej. Nasilające się klęski żywiołowe w ostatnich latach i ich skutki obnażają olbrzymie zaniedbania w tym zakresie. Najlepszym przykładem jest brak sprawnego systemu melioracji, co doprowadza do zalewania nie tylko terenów przyległych do rzek, ale również tych dalej położonych. Państwo powinno wziąć na siebie ciężar odbudowy systemu melioracyjnego, pogłębienia rzek i budowy zbiorników retencyjnych, zastępując obecny system rozproszonych środków i kompetencji pomiędzy różnymi szczeblami samorządu i instytucjami rządowymi.
6. Zwiększenie dostępności mieszkańna wynajem można osiągnąć poprzez bardziej elastyczne przepisy ustawy o najmie lokali. Dla inwestora, który miałby swoje oszczędności zainwestować w mieszkanie na wynajem ważne jest, aby niepłacącego najemcę można było szybko i łatwo usunąć z zajmowanego mieszkania. Zwiększenie ilości mieszkań na wynajem spowoduje większą dostępność do tego typu mieszkań dla przeciętnej rodziny, a co za tym idzie, niższe ceny wynajmu na wolnym rynku.
Ustawa o najmie lokali musi dopuszczać możliwość kształtowania czynszu w lokalu komunalnym w zależności od dochodów i majątku najemcy. Często zdarza się, że rodzina otrzymująca lokal komunalny tylko przejściowo ma problemy finansowe, a pomimo tego płaci czynsz na tym samym poziomie, co osoba o bardzo niskich dochodach. Taki system będzie motywowałosoby lepiej sytuowane do szukania mieszkania na własność,zwalniając lokal dla kolejnej osoby potrzebującej.
Efektem programu mieszkaniowego KPR będzie znaczne przyśpieszenie budowy mieszkań oraz zwiększenie ich dostępności. Program przyczyni się również do obniżenia ceny mieszkań i gruntów. Zapewni dach nad głową każdemu Polakowi, każdej rodzinie. Przyśpieszy rozwój sektora budowlano-montażowego, zwiększając w nim zatrudnienie. Rosnące wpływy z podatków pośrednich powinny wystarczająco zasilać budżet i umożliwiaćrealizację polityki mieszkaniowej państwa.
PROGRAM POLITYKI RODZINNEJ
Pakt na rzecz rodziny
DIAGNOZA OBECNEGO STANU:
W 1989 roku na 100 kobiet przypadało 203 dzieci, dwadzieścia lat później już tylko ok. 123. Tymczasem Polacy, co wynika z badań, chcą mieć więcej niż 2 dzieci. Według szacunkowych danych wydatki na politykę rodzinnąwynoszą w Polsce ok. 0,9% PKB, a w UE średnio 2,1 %. Pomimo, że Polska ma jedną z najniższych liczbę urodzeń! Jednocześnie postępują procesy starzenia się społeczeństwa. Prognozuje się, że w 2015 roku średnia długość życia wyniesie 74,5 roku a w 2030 80 lat.
Nie wiadomo dokładnie, ile wydajemy na politykę prorodzinną. Jest to ciągle dziedzictwem czasów komunizmu. Dotychczasowe formy wsparcia oparte były o zasadę swego rodzaju państwowej filantropii i strukturalny brak zaufania państwa do rodziny. Dlatego ich efektywność była mała i polegała na przeznaczaniu na rzecz polityki rodzinnej środków, które "zostały" w budżecie. Stąd mała efektywność np. jednorazowego becikowego czy ulgi prorodzinnej w dotychczasowej formie -najbiedniejsi nie mogą z niej w pełni skorzystać. Jednocześnie zamykane są i będą kolejne szkoły, brakuje przedszkoli i żłobków (w Krakowie dla 1/3 dzieciaków), podobnie w Warszawie, zniszczono ideęrodzinnych domów dziecka, kiedyś to dobrze funkcjonowało. Potrzeba zmienić filozofię aktywności Państwa na polu polityki rodzinnej i w ten zrozumiały dla wszystkich obywateli sposób umotywowaćkonieczność poważnych reform budżetowych, które pozwolą wypełnićponiższe obietnice. Rodzina musi poczuć, że nie jest osamotniona, rodzina musi czuć wsparcie państwa. Państwo musi wyraźnie rozróżniać politykę rodzinną od pomocy społecznej i walki z patologiami (te dwie kwestie zostaną omówione w oddzielnym zestawie propozycji KPR). Wszystko to są obowiązki nowoczesnego państwa, nie mogą być jednak realizowane tymi samymi metodami, narzędziami, co pomoc rodzinie. Powodzenie państwa jest związane ściśle z powodzeniem rodziny. Nie ma sensu zaczynać reform w państwie od systemu emerytalnego pomijając kwestię polityki rodzinnej. Potrzebne jest, zatem całościowe przemodelowanie systemu pomocy rodzinie.
10 ZAŁOŻEŃPOLITYKI PRORODZINNEJ:
1. Państwo jest zainteresowane rozwojem demograficznym i jest aktywne na tym polu.
2. Państwo prowadzi politykę prorodzinną, jednak nie zastępuje rodziny, nie ogranicza jej praw.
3. Polityka wobec rodziny musi być wyraźnie oddzielona od pomocy społecznej i walki z patologiami.
4. Polityka podatkowa państwa musi sprzyjać rodzinie - podatek w rzeczywistości płaci rodzina a nie poszczególne osoby.
5. Rodzina w jak największym stopniu sama decyduje, jak korzystać ze wsparcia państwa. Państwo włącza się wyłącznie, kiedy rodzina tego potrzebuje.
6. Zmiana zasad polityki prorodzinnej państwa to cel do realizacji w ok. 4-5 lat i wymaga szeregu reform strukturalnych.
7. Dyskusja o takich sprawach jak rozwój i system emerytalny powinna się zaczynaćod debaty o odpowiedzialności państwa za stan rodziny.
8. Ważnymi elementami polityki prorodzinnej powinny być system wsparcia dla matek powracających do pracy po urodzeniu dziecka oraz system wyrównywania szans edukacyjnych.
9. Z uprawnieńwynikających powinni korzystać wszyscy, ale jeśli coś ma charakter pomocy finansowej ze strony państwa, to w jej dystrybucji powinny być brane pod uwagę warunki finansowe rodziny.
10. W obecnych warunkach finansowych państwa środki na politykę rodzinną powinny być w pierwszym rzędzie uzyskiwane w procesie reform budżetowych i zwiększenia efektywności posiadanych środków.
Polityka rodzinna nie jest tematem jak każde inne zagadnienie w polityce. KPR proponuje zainteresowanym stronom, w tym także innym ugrupowaniom politycznym, społecznym, organizacjom pozarządowym zawarcie umowy społecznej w zakresie polityki prorodzinnej, której fundamentem będą wspólnie wypracowane kierunki zmian w tym ważnym obszarzeżycia społecznego. Chcemy nawiązać do idei paktów społecznych i wypracować rozwiązania, które pozwolą na podmiotowe traktowanie rodziny przez system społeczno-gospodarczy naszego państwa. Chcemy,żeby przedstawione przez KPR zasady polityki prorodzinnej i postulowane kierunki zmian w tym zakresie stały się płaszczyzną do wypracowania kompleksowych rozwiązać, które pozwolą zrealizowaćPakt Społeczny "Nowa Polityka na Rzecz Rodziny".
Prześlemy nasze propozycje do konsultacji społecznych, a także zaprosimy partie polityczne i organizacje społeczne do debaty na ten temat, podczas specjalnej otwartej konferencji.
Możliwości pozyskiwania środków na politykę prorodzinną w ramach finansów państwa. Konieczne działania systemowe:
a) Wprowadzenie nowoczesnego systemu ewidencji wszystkich wydatków państwa na rodzinę ukrytych w kosztach pomocy społecznej (ok 1, 5 roku). Wprowadzenie "konta socjalnego" dla każdego obywatela, który korzysta z pomocy finansowej państwa, pierwszym krokiem do osiągnięcia tego celu powinna być informatyzacja świadczeńspołecznych. Według ocen rządowych dałoby to ok 10-15 % oszczędności m.in. poprzez likwidację wypłat do których w rzeczywistości nie ma tytułu (szara strefa, oszustwa, niedoskonałości systemu).
b) Przyjęcie kilku ustaw racjonalizujących wydawane środki, które dadzą oszczędności państwu i odciążą je i jednocześnie poprawia efektywność wydawanychśrodków (ustawa o rodzinnych domach dziecka, ustawa o świadczeniu pracy przez rodziców dzieci niepełnosprawnych).
c) ewidencja i konsolidacja środków przeznaczonych na politykę prorodzinnąrozproszonych w ok. 10 funduszach, i świadczeniach socjalnych oraz zadaniach ukrytych w budżecie państwa (m.in. Fundusz Ubezpieczenia Społecznego, NFZ), Fundusz Pracy, KRUS, Fundusz GwarantowanychŚwiadczeń Pracowniczych, Fundusz Stypendialny, Fundusz Alimentacyjny, d. Krajowy Fundusz Mieszkaniowy, Fundusz Kombatantów); pomocne byłoby przy tym faktyczne powstanie budżetu zadaniowego. Powstanie na tej bazie jednego nowocześnie zarządzanego Funduszu Rozwoju Kapitału Społecznego, pozwoliłoby m.in. dzięki zmniejszeniu kosztów biurokratycznych i ograniczeniu niecelowych wydatków, nawet bez rezygnacji z poszczególnych tytułów do wypłat zaoszczędzić minimum ok. 10% środków. Byłoby to faktyczne zrezygnowanie z ciągnących się od czasu PRL "sektorowych" praktyk budżetowych, jeśli chodzi o wydatki na rodzinę.
d) przegląd i zmiany w ustawach o pomocy społecznej oraz o świadczeniach rodzinnych, dzięki czemu można by uzyskać dodatkowe środki trudne do oszacowania.
CELE:
STRATEGICZNE: ŚREDNIO I DŁUGOTERMINOWE (4-5 LAT)
Oddanie do dyspozycji każdej rodziny dodatkowo, co najmniej 400 zł miesięcznie (4800 zł rocznie) na każde dziecko. Powinno to być wynikiem racjonalizacji szeroko rozumianych wydatków państwa na politykęrodzinną i być podstawowym celem reformy finansów i z nią ściśle powiązane.
1a. Możliwe drogi dojścia do takiego rozwiązania, powinny uwzględniać sytuację rodzin i mogą zostać wybrane w zależności od możliwości uzyskania konsensusu politycznego w parlamencie:
- kwota wolna od podatku na każde dziecko (lub)
- trzecia osoba fiskalna - jakiś wariant tego rozwiązania (lub)
- wpłacanie na konto rodziców na każde dziecko odpowiedniej kwoty miesięcznie (400 zł), na przykład w przypadku rodzin wiejskich.
Wprowadzenie zasady konta edukacyjnego w wysokości 200 zł miesięcznie na każde dziecko.
W związku z tym zbudowanie najnowocześniejszego systemu podatkowego uwzględniającego rodzinę, jako komórkę społeczną składającą się z rodziców i dzieci.
Wzrost wskaźnika dzietności do ponad 2 (tak jak we Francji obecnie)
Powstanie programu polityki migracyjnej szczególnie dla najlepiej wykształconych obywateli sąsiedzkich państw UE.
Miejsce w żłobkach i przedszkolach (publicznych, prywatnych lub rodzinnych) dla każdego dziecka
Podwojenie liczby młodych Polaków, którzy będą podejmować studia na uczelniach w innych krajach UE
Krótkoterminowe (do realizacji w 100 dni nowego rządu). Pierwsze kroki w realizacji tego programu powinny być stawiane od razu:
Wprowadzenie dofinansowania w wysokości 500 zł na 12 kolejnych miesięcy dla rodzin (lub matek), którym się urodzi dziecko.
Wydłużenie od razu o 4 tygodnie, a następnie o kolejne 4 tygodnie urlopu macierzyńskiego.
Wprowadzenie kwoty wolnej od podatku w zależności od ilości osób w rodzinie.
Wprowadzenie statusu osoby zatrudnionej dla opiekujących sięniepełnosprawnymi.
Komentarz:
W skali roku na każde dziecko w rodzinnym budżecie musi dodatkowo byd co najmniej 4,8 tys. zł. Inaczej nie ma o czym rozmawiad. Koniec udawania, że zajmujemy się rodziną. Autorytety ekonomiczne mogą potwierdzid, że jest to możliwe pod warunkiem odpowiednich reform budżetowych.
Założenie stopniowo w ciągu 4 lat wszystkim dzieciom od wieku 4 lat konta edukacyjnego.Środki z niego, gromadzone w formie kapitału lub w formie dodatkowego bonu edukacyjnego (forma powinna zostać ustalona) mogłyby być wykorzystywane do 18 roku życia dziecka wyłącznie na skutek decyzji rodziców na dokształcanie np. naukę języków, informatyki, dodatkowe zajęcia w szkole, lub oszczędzane na studia (koszty utrzymania na studiach w uczelniach paostwowych, koszty studiów za granicą lub drugiego kierunku, koszty studiów w uczelniach prywatnych). Musiałyby być wykorzystane do 26 roku życia wyłącznie na cele edukacyjne, później by przepadały.
Czas narodzin dziecka i pierwszych miesięcy jego życia musi wiązad się ze stałym efektywnym wsparciem finansowym - dodatkowym. Narodziny nie mogą kojarzyć się w rodzinie z biedą i np. kłopotami ze spłacaniem kredytu. |
Ostatnio zmieniony przez Aleksander Rak dnia Czw 0:23, 20 Lut 2014, w całości zmieniany 2 razy
|
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
